O sposobie postrzegania nas przez innych, często decyduje wygląd naszej twarzy. Młode, świeże i pełne życia spojrzenie, kojarzone jest bowiem z witalnością, aktywnością i dobrą formą ogólną. Na taki obraz największy wpływ ma wygląd naszych powiek – nic więc dziwnego, że jest to zwykle pierwszy element twarzy poprawiany w gabinetach chirurgii plastycznej.
dr n. med. Dorota Żukowska,
specjalista chirurgii estetycznej
Humana Medica Omeda w Białymstoku
Wyróżnia się dwa główne powody, dla których pacjenci decydują się na zabieg zmiany wyglądu powiek. Pierwszym z nich jest uwarunkowany genetycznie typ urody – dotyczy to przede wszystkim osób niezadowolonych ze swojego wyglądu, które w ogóle nie posiadają tzw. zagięcia powiekowego, bądź uważają, że załamek ten jest zbyt mały lub zbyt duży.
Drugą grupę pacjentów stanowią zaś osoby starsze, u których z biegiem lat zmienia się zewnętrzny wygląd powiek. Zmiany te związane są z utratą elastyczności tkanek – skóry, mięśni i tarczki, czyli chrząstki umiejscowionej przy brzegu rzęskowym.
Korektę powiek przeprowadza się zatem zarówno u ludzi młodych, tuż po 18. roku życia, jak i u osób znacznie bardziej doświadczonych życiowo, które chciałyby nieco „odświeżyć swoje spojrzenie”:
Jedną z ostatnio operowanych przez nas pacjentek była kobieta, która w ten sposób chciała przygotować się do obchodów 50. rocznicy swojego ślubu .
Co należy wiedzieć przed operacją
Zanim jednak zdecydujemy się na zabieg operacyjny, należy zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii. Przede wszystkim powinniśmy sprawdzić, czy za takim, a nie innym wyglądem powiek nie kryje się przypadkiem jakaś dolegliwość – zarówno choroby tarczycy, schorzenia neurologiczne, stwardnienie rozsiane czy krótkowzroczność mogą powodować zmiany w zewnętrznym wyglądzie powiek.
Mało kto zdaje też sobie sprawę z asymetryczności swojej twarzy, która wynikać może zarówno z kształtu samego oczodołu, jak i gałki ocznej. Pacjenci taki stan rzeczy uświadamiają sobie zwykle dopiero po przeprowadzonym zabiegu.
Przed operacją, zwłaszcza u osób starszych, należy także sprawdzić, czy nie występują kłopoty z prawidłowym łzawieniem. Zdarzają się bowiem sytuacje, że po zabiegu pacjenci zgłaszają problemy z działaniem aparatu łzowego, za które winią chirurga, a w rzeczywistości dolegliwości te występowały znacznie wcześniej.
Na tego typu kwestie pacjent powinien zostać więc uczulony już w trakcie wykonywania badań i wywiadu przedoperacyjnego. Oprócz tego, należy uświadomić sobie, że różnego rodzaju alergie, nieustabilizowana cukrzyca, choroby tarczycy czy nadciśnienie, stanowią poważne przeciwwskazania.
Ograniczeniem z całą pewnością nie jest jednak wiek pacjenta – o ile ogólny stan zdrowia na to pozwala, operacje poprawy wyglądu powiek przeprowadza się u osób nawet po 80. roku życia.
Powieki to nie tylko skóra
Kolejnym krokiem jest przeprowadzany w warunkach bloku operacyjnego zabieg. W większości przypadków wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym, a środek znieczulający podawany jest w okolicę oczodołową.
Sama operacja nie polega jedynie na wycięciu nadmiaru skóry. Podstawę zabiegu stanowi korekta elementów budujących powiekę, czyli powięzi, mięśni, przepuklin tłuszczowych i tarczki.
Warto zwrócić uwagę na fakt, że większość technik operacyjnych powieki górnej powoduje, że cięcie boczne wychodzi lekko na skórę poza okolicę łuku oczodołu. Drugą linię cięcia stanowi naturalne zagięcie oka na wysokości ok. 5-10 mm od brzegu rzęskowego.
Natomiast w przypadku powieki dolnej najczęściej stosuje się cięcie zewnętrzne tuż pod brzegiem rzęskowym. Przy okazji takiego zabiegu można też od razu wyciąć fragmenty zwiotczałych mięśni, ale stanowi to już element techniki podnoszenia policzków i powodować będzie znaczne wydłużenie czasu gojenia się skóry.
Gojenie i regeneracja
Po zabiegu, oprócz szwów zewnętrznych, stosuje się także nici wewnętrzne, które mają za zadanie nieco podnieść boczne kąty oka i ustabilizować ich pozycję. Należy pamiętać, że operacja powiek może powodować obrzęki, a skóra w tym miejscu jest niezwykle wiotka i podatna na wybroczyny. Nie powinno się więc stosować żadnych środków rozrzedzających krew takich, jak np. polopiryna. Zamiast tego warto przyjmować leki uszczelniające naczynia krwionośne oraz witaminę C.
Pacjentom po zabiegu zaleca się także studzenie operowanej okolicy za pomocą okładów z rumiankiem. Najlepszy efekt uzyskamy zaś pozostając przez 2-3 dni w łóżku, po to, by powstałe na skutek operacji obrzęki nie przemieszczały się w dół twarzy, a wnikały w okolicę skroniową.
Szwy zdejmowane są już po około 7-10 dniach. W tym miejscu dużą rolę w procesie szybkiego gojenia zaczyna odgrywać sam pacjent, zaleca się bowiem rozpoczęcie delikatnego masażu, który pozwoli nieco wygładzić operowaną okolicę.
Poprawa wyglądu powiek nie jest zabiegiem jednorazowym. Z uwagi na to, że wraz z wiekiem ciało człowiek podlega dość istotnym zmianom, po upływie 5 latach w przypadku powiek górnych i po 10 przy powiekach dolnych, może powstać konieczność wykonania kolejnej, tym razem mniejszej korekty ich wyglądu.
